Tytuł: Pamiętnik Christophera. Duchy Dollangangerów.
Wydawnictwo:
Jak sagę "Kwiaty na poddaszu" uwielbiam, tak tę serię jakoś powoli męczę.
Pierwsza część, nawet mi się podobała, za to drugiej już nie potrafiłam skończyć. Dlaczego? O tym na końcu.
Kritisn i Kane wspólnie postanawiają czytać pamiętnik. I to nie gdzieś pod kocykiem w przytulnym pokoju, tylko.. na poddaszu.
Zdziwieni?
Tragiczna historia dzieci zamkniętych na poddaszu znów wraca. Czytelnik po raz kolejny będzie musiał przeżywać ból, smutek, cierpienie, a także bunt uwięzionych tam dzieci.
Do tego okoliczności czytania pamiętnika i przebywanie na strychu niekoniecznie dobrze wpłynie na psychikę czytających, ale o tym już przeczytacie w książce.
Jednego możecie być pewni. Szaleństwo gdzieś się czai.
Powiem Wam bez kłamania, że do tej części podchodziłam chyba z sześć razy. No za nic w świecie nie potrafiłam się smucić bo całą sagę dobrze znam i powoli zaczyna mi to przypominać odgrzewane kotlety, czego nie znoszę!
Nic nowego ta seria mi nie wnosi, znam jedynie odczucia Christophera, no ale umówmy się, że do szczęścia nie jest mi to potrzebne.
Może gdybym nie znała sagi, albo jej tak do końca nie pamiętała, to może i z większym entuzjazmem bym do tego podchodziła, ale znam, pamiętam, lubię i teraz męczę.
Zastanawiam się czy sięgnę po drugi tom, ale jednak trochę mnie ciekawi co będzie dalej z Kristin i Kane'm. Jedyne co według mnie w tej książce zasługuje na wielki plus, to fakt doskonałego łączenia przeszłości z teraźniejszością i świetne ukazanie fascynacji rodzącej się pomiędzy dwoma młodymi ludźmi.
Jeżeli jesteście ciekawi-przeczytajcie. Mimo, że trochę trwało przeczytanie tej części, na pewno nie żałuję czasu poświęconego na tę lekturę.
przez
Blokotka