„Rozwód” to powieść, która w spokojnym, ale konsekwentnym rytmie rozbiera na części kończące się małżeństwo. Autorka nie oferuje dramatycznych zwrotów akcji czy szokujących rewelacji — zamiast tego serwuje czytelnikowi coś znacznie bardziej bolesnego i realistycznego: codzienność, która powoli pokazuje rozpad związku, zostawiając po sobie pustkę, pytania i niespełnione oczekiwania.
Głównymi bohaterami książki są Bea i Niklas. Bea, sądziła, że zna swój związek, swojego męża, a przede wszystkim przyszłość, którą wspólnie budowali. Nagłe odejście Niklasa uderza w nią jak grom z jasnego nieba, choć dla czytelnika ta decyzja mężczyzny, paradoksalnie, może wydawać się mniej zaskakująca niż dla bohaterki. To właśnie ta rozbieżność między perspektywą Bei a zewnętrzną obserwacją nadaje książce głębi i autentyczności.
Niklas, zawsze wszystko robił dla rodziny, zapominając tym samym o sobie i swoich pragnieniach. Gdy kolejny wyrzut żony go przytłacza, stwierdza, że koniec z tym. Postanawia zmienić swoje życie.
Autorka mistrzowsko operuje niuansami. Nie obwinia żadnej ze stron — pokazuje, że rozpad związku rzadko kiedy wynika z jednej decyzji czy błędu. To zwykle splot lat zaniedbań, cichych rozczarowań i braku rozmowy. Największą siłą tej powieści jest właśnie subtelność — to książka nie o zdradzie, lecz o milczeniu, nie o awanturze, lecz o niewypowiedzianych słowach.
Książka bardzo mi się podobała! Autorka doskonale pisze i potrafi czytelnika wciągnąć w wir wydarzeń, które jedne po drugim pokazało jak łatwo można się zagubić w przekonaniu, że „wszystko jest w porządku”.
„Rozwód” to książka, która nie krzyczy. Ona mówi cicho, ale trafia w samo sedno. Serdecznie Wam polecam, a ja już nie mogę się doczekać aż przeczytam dwie kolejne części, które czekają na mnie na półce!
