Gdy skończyłam I tom Cukierni pod Amorem. Nie mogłam doczekać się aż sięgnę po następny. Teraz gdy skończyłam II nie potrafię doczekać się aż zacznę III, gdyby był IV pewnie byłoby dokładnie tak samo. A na III tom przyjdzie nam jeszcze trochę poczekać - niestety.W II tomie dokładnie tak jak w pierwszym śledzimy jak rozwiąże się w końcu tajemnica pierścienia. Muszę szczerze powiedzieć, że I tom podobał mi się bardziej. W tym, jak dla mnie było za dużo historii. Były opisy wojen, rewolucji i tym podobnych. Ale mimo to, z wypiekami na twarzy śledziłam losy ukochanych bohaterów Cukierni pod Amorem. Byłam za kulisami teatru Grażyny Toroszyn, razem z nią przeżywałam miłość, wzloty i upadki. Razem z Tomaszem Zajezierskim zamartwiałam się o dwór. Polubiłam rodzinę Cieślaków, i śledziłam każde ich posunięcie. Byłam nawet w Nowym Jorku i Chicago! Tego wszystkiego doświadczyłam czytając II tom Cukierni pod Amorem.
Po raz kolejny pragnę Was zaprosić do tego słodkiego świata.
Myślę, że nie muszę więcej się rozpisywać. Kto czytał pierwszy tom jestem pewna, że sięgnie także po drugi:)
Będąc po dwóch tomach muszę stwierdzić, że są to z pewnością jedne z lepszych książek, nie należące do typu "czytadeł". Bo owszem można też tak je postrzegać, ale jak dla mnie jest tam przemycone mnóstwo historii, co akurat w moim mniemaniu jest dla mnie idealne. W końcu mogę połączyć przyjemne z pożytecznym i uzupełnić braki!:)
Link do pierwszej części: http://zakurzonapolka.blogspot.com/2011/02/magorzata-gutowska-adamczyk-cukiernia.html
