Jacob Jankowski to samotny staruszek mieszkający na co dzień w domu starców. Ma piątkę dorosłych dzieci jednakże rzadko się z nimi widuje. Jacob nie jest starszukiem TEGO typu,który widzi tylko czubek własnego nosa. Mimo swojego wieku - 93 trzech lat dobrze się trzyma i posiada mnóstwo wspomnień.
To właśnie historię jego życia poznajemy w książce Woda dla słoni.
Od razu zaznaczę, że jest to historia porywająca, ale i schematyczna zarazem.
Jacob zaczyna snuć swoją opowieść,która wydarzyła się gdy miał 23 lata. Opowiada o tym jak trafił do cyrku. To właśnie tutaj poznał mnóstwo osób, zrozumiał co znaczy ciężka praca, otoczył opieką wiele potrzebujących zwierząt i spotkał miłość swojego życia, słonicę Rosie i piękną kobietę. Wspomnienia Jacoba to nie tylko suche fakty. Bohater niejednokrotnie ukazywał trud decyzji jakie musiał podjąć, od których zależało jego być albo nie być. W książce nie brakuje także różnych intryg,które czasami smucą, a czasami bawią.
Woda dla słoni to nie tylko książka o miłości.To także opowieść o wielu szansach,które nie zostały wykorzystane, o cierpieniu i o przemijaniu. Czytelnik ma okazję poznać cyrk niemalże od podszewki.
Ponadto jest to książka nie tylko dla osób młodych duchem. W tej książce każdy odnajdzie cząstkę siebie samego, i chyba dlatego ośmielę się stwierdzić, że książka jest ponadczasowa.
Przeczytajcie koniecznie!
Zwiastun do filmu na podstawie książki, planuję obejrzeć:
