Zna wszystkie sekrety hotelowych gości. Ale nikt nie wie, co sam ukrywa.”
Ten krótki opis z okładki bardzo mnie zainteresował. Gdy tylko zobaczyłam ten tytuł w zapowiedziach wiedziałam, że będę musiała go przeczytać. Psychologiczny thriller osadzony w pozornie spokojnym świecie ekskluzywnego hotelu, brzmi dobrze prawda?
Bohaterem powieści jest tytułowy konsjerż Hector – człowiek, który widzi wszystko, słyszy więcej, niż powinien, i zna sekrety wszystkich hotelowych gości. Jednocześnie sam skrzętnie ukrywa swoją przeszłość, a z czasem coraz trudniej mu utrzymać pozory spokoju i profesjonalizmu. Pomysł na fabułę – świetny. Tło hotelowe daje ogromne możliwości – tajemnice, anonimowość, ukryte dramaty. I rzeczywiście, autorka buduje napięcie krok po kroku, rozkładając przed nami warstwy osobowości głównego bohatera.
Narracja jest prowadzona sprawnie, a główny bohater został wykreowany ciekawie – tajemniczy, introwertyczny, emocjonalnie wycofany. Jednak mimo że autorka starała się nadać mu psychologiczną głębię, momentami miałam wrażenie, że jest trochę zbyt przewidywalny. Jego wewnętrzne rozterki, choć dobrze opisane, nie wywoływały aż takich emocji, jakich się spodziewałam. Podobnie jest z wątkiem kryminalnym – pojawia się intryga, są niedopowiedzenia, ale… nie było dla mnie większego zaskoczenia. Pewne tropy były dość oczywiste i rozwiązanie nie zbiło mnie z tropu. Książka bardziej przypominała mi spokojny dramat psychologiczny niż rasowy thriller.
„Konsjerż” to dobrze napisana, klimatyczna opowieść z interesującym bohaterem i ciekawym miejscem akcji. Niestety, nie wzbudziła we mnie takich emocji, jakich oczekiwałam. Zabrakło mi mocniejszego napięcia, niespodziewanych zwrotów akcji i efektu „wow”, który zostaje po naprawdę dobrym thrillerze.
To książka idealna dla tych, którzy lubią powolne budowanie napięcia, spojrzenie w psychikę bohatera i estetyczną warstwę narracyjną. Jeśli jednak szukasz mocnych wrażeń i szokujących momentów – możesz czuć lekki niedosyt.
