Sięgając po tą książkę nie miałam o niej konkretnego wyobrażenia.Zastanawiałam się czy czeka mnie parę nudnych wieczorów przy lekturze, która niekoniecznie wywołuje emocje, czy ekscytująca pełna akcji powieść.
Nie otrzymałam ani tego, ani tego ale o tym za chwilę.
Hanka główna bohaterka to dziwna osoba. Niby perfekcjonistka, idealna pracownica, przyjaciółka ale to wszystko gra.Wypracowana przez lata. Jej najlepszą przyjaciółką od najmłodszych lat jest Ewa. To ona jako jedyna zbliżyła się do Hanki.
Gdy u Ewy lekarze stwierdzają raka Hanka za wszelką cenę chce pomóc przyjaciółce. Zgadza się nawet zaopiekować jej małą córeczką Anią.
Gdy Ewa umiera życie Hanki obraca się o 360 stopni. Bierze dziewczynkę do siebie i próbuje stworzyć jej dom pełen miłości. Ale jak ma to zrobić gdy boi się dotyku innego człowieka? Ania potrzebuje miłości i opieki. Hanka natomiast jest zimna jak lód. Ból i piętno,które nosi w sobie nie pozwalają jej zbliżyć się jej do Ani.
Powoli lecz mało skutecznie próbuje "ocieplić" ją Łukasz kolega z pracy.
Czy mu się to uda? Dlaczego Hanka boi się ludzkiego dotyku? Zapraszam do książki.
Jest cała gama emocji, która towarzyszyła mi podczas czytania. Od cierpienia po smutek, lęk, wzruszenie i radość.
A teraz wrócę do początku. Nie wiedziałam czego się spodziewać. Otrzymałam książkę, która pobudziła najwrażliwsze punkty mojej duszy. Książka porusza trudne tematy. Choroba, śmierć, trauma,lęki.Ale nie jest smutna, ona niesie nadzieję. Nadzieję na lepsze jutro.
Chciałabym wiedzieć jak potoczą się losy Łukasza i Hanki niestety, a może stety autorka pozwoliła każdemu czytelnikowi na swój sposób zakończyć tą książkę.
Pewnie zastanawiacie się skąd tytuł? Poduszka w różowe słonie odpędza złe sny, a wraz z ich końcem nadchodzi słoneczny poranek:) To właśnie to lepsze jutro!
Polecam.
