Najgorsza rzecz jaką zrobiła to opowieść o cierpieniu, stracie, rozpamiętywaniu i obwinianiu się, ale przede wszystkim to opowieść o ogromnej miłości siostrzanej.Sophie w dramatycznych okolicznościach traci swoją jedyną, ukochaną siostrę Emily.
Była z nią przy jej śmierci i nie potrafi sobie wybaczyć tego co się stało. Co gorsza ciągle się obwinia i myśli o tym, że to ona ponosi winę za to co się stało.
Obwinianie się sprawia, że Sophie zaniedbuje szkołę, przyjaźnie, i mamę. Ma ataki paniki, nie je, ciągle rozpamiętuje to co się stało, chociaż wcale nie chce pamiętać.
Co stało się z Emily? Czy Sophie w końcu zacznie żyć dalej? Czy pogodzi się z samą sobą?
Bardzo podoba mi się opis wydawcy:
Najgorsza rzecz jaką zrobiła to subtelna piękna proza o przeżywaniu żałoby i o tym, że nawet za niebem zaciągniętym burzowymi chmurami kryje się czysty horyzont.
I o tym właśnie jest ta książka. Poza tym jest niesamowicie wzruszająca i dająca do myślenia.
Ja sama mam siostrę i niejednokrotnie się kłócimy, o totalne głupoty ale fakt, że nagle z dnia na dzień mogłoby jej zabraknąć jest okropny. Sophie przypomina sobie różne sytuacje, w którym kłóciła się z Emily o pożyczoną bez zgody bluzkę czy inne zupełnie nic nie znaczące rzeczy, i oddałaby wszystko aby wrócić do tamtych chwil.
Takie słowa dają wiele do myślenia, szczególnie osobom, które mają rodzeństwo.
Wspomnę jeszcze, że książka napisana jest w formie pamiętnika, a czytanie go jest przyjemnością. Język jest bardzo przystępny a całość napisana w taki sposób, że wciąga okropnie!
Zastanawiają mnie jeszcze te trampki na okładce, nijak mi nie pasują do całości. Ale mimo to okładka jest bardzo ładna.
Pozostaje mi zachęcić do sięgnięcia i podzielenia się swoją opinią:)
