Poprzednie część: Arabska żonaKto czytał arabską żonę musi koniecznie sięgnąć po jej kontynuację arabską córkę.
Ja czytałam trochę na odwrót najpierw arabską córkę później arabską żonę ale nic mi się nie pomieszało:)
Główna bohaterka Marysia -Miriam Salimi jest pół Polką, pół Libijką. W bardzo dramatycznych okolicznościach Marysia wraz z małą siostrą tracą mamę.
Bohaterka jako sześcioletnie dziecko jest zmuszona tułać się z miejsca na miejsce, uciekając przed despotycznym ojcem szukając swojego miejsca na ziemi.
Z każdą kolejną kartką Marysia zdobywa coraz to nowe doświadczenia i nieraz staje za zakręcie życiowym.
Jako nastolatka przeżywa swoje pierwsze uniesienie miłosne, ale także na swojej drodze spotyka ludzi, którzy są zwolennikami terroru i ortodoksyjnego islamu.
Jak potoczy się jej życie, myślę że nie będę zdradzać, ale koniecznie sięgnijcie do książki.
Uwielbiam tego typu książki z wielu powodów. Pierwszy to przede wszystkim to, że właśnie takie książki zmuszają do myślenia o tym co my kobiety posiadamy, a czego nie mają kobiety tam. Jak rzadko doceniamy swoją wolność..dopiero po takiej książce przychodzą tego typu myśli.
Po drugie jest cała gama emocji, które podczas czytania towarzyszą nam na każdej stronie: zdumienie, złość, wzruszenie, w końcu nadzieja, trochę radości i przede wszystkim zaduma.
Po trzecie bardzo cieszy mnie fakt, że nastąpił taki wysyp książek, które pokazują jak ciężkie jest życie kobiet w kulturze Arabskiej. Ich życie często okraszone jest cierpieniem i znieważeniem. Doceńmy to jak nasi mężczyźni nas traktują.
Po czwarte Arabska córka to książka, po której przeczytaniu czuje się pewnego rodzaju niedosyt. To książka, której ciągle będzie mało, obojętnie ile będzie miała stron.
I po piąte - tego typu książki zostają w nas na długo. A to sobie cenie.
Jeżeli jeszcze macie jakieś wątpliwości, a zakładam że nie macie - to książka w dłoń!
